W budowie artykułu hasłowego daje się zauważyć brak konsekwencji. Jedyne stałe elementy to alfabetyczny układ haseł, uwzględnienie synonimów i stosowanie odsyłaczy (do form rzadszych ze względów fonetycznych lub mniej literackich).

Wyrazem hasłowym jest słowo polskie, np. Broda, a osobne znaczenia i frazeologizmy stanowią odrębne artykuły hasłowe (np. Broda długa, Broda kozia, przenośne Broda oznaczające brodacza, Brodacz, Brodę noszę, Brodka). Znaczenia są uporządkowane (oprócz kryterium alfabetycznego) od najogólniejszych po najbardziej skonkretyzowane i wyspecjalizowane.

Po wyrazie hasłowym sporadycznie następują formy wariantywne (np. Brodaty vel brodacz) orazwyjaśnienia w języku polskim, np. „włosy na brodzie”, „z której włosy wyrastają”. Artykuł hasłowy nie zawiera na ogół informacji gramatycznej.

Bezpośrednio po wyrazie hasłowym podaje się synonimy należące do języka łacińskiego, np. Barba, Mentum, i greckiego, np. ὁ πώγων, ὁ ἀνθερεών.

Ważnym elementem artykułu hasłowego jest egzemplifikacja użycia czerpana z języka potocznego i dzieł pisarzy. Przytoczonym frazeologizmom towarzyszy informacja o autorze, por. Cicer. (Cyceron), Horatius (Horacy), Virg. (Wergiliusz).

Autor niekiedy stosuje łacińskie kwalifikatory form językowych (ogółem w słowniku ok. 150), wskazując np. literackość, ludowość, poetyckość.

Rzadko spotykanym elementem artykułu hasłowego jest etymologia.